Melanie vertelt in haar debuut Stilte wat haar als kind overkwam.

 

Stilte beschrijft hoe gebeurtenissen op ons pad ervoor kunnen zorgen dat we plots zonder houvast ronddobberen in het leven, zonder aanwijzingen op zoek naar een vertrouwd punt waar we ons anker kunnen uitwerpen. Hoe we op deze momenten aangereikte hulp met beide handen moeten aanvaarden, want soms kun je het niet alleen. Melanie kreeg al heel vroeg in haar leven te maken met zulke gebeurtenissen. Nadat de monsters uit haar leven verdwenen waren, bleef ze jarenlang op zoek naar zichzelf. Tot het leven haar leerde dat ze het niet altijd alleen moet kunnen, dat sommige mensen haar vertrouwen wel waard zijn.

‘Ik wil de kracht van mijn verhaal gebruiken om het onrecht, dat niet alleen mij en mijn moeder overkwam maar dagelijks zoveel kinderen en vrouwen treft, bespreekbaar te maken. Onrecht dat nog al te vaak onder de radar blijft, omdat we als maatschappij te vaak niet weten hoe we moeten reageren. Zo hoop ik dat de hele thematiek over kindermisbruik en huiselijk geweld uit de taboesfeer komt, en dat lotgenoten sneller de moed zullen vinden om hulp te zoeken om hun monsters te verslaan. De afgelopen jaren verscheen er meer en meer over deze thema’s in de media, en zetten we voorzichtige stappen in de goede richting. Maar er is nog een lange weg te gaan.’

 

De cijfers rond kindermishandeling en intrafamiliaal geweld zijn dan ook om echt stil van te worden. Maar laten we dat net niet doen. Laat ons samen die oorverdovende stilte doorbreken. Over haar eigen zoektocht naar dat vertrouwd punt en over hoe we als maatschappij kunnen helpen om de stilte te doorbeken, geeft Melanie lezingen. Zo wil ze mensen bewust maken dat ze met een kleine inspanning al een wereld van verschil kunnen maken.